Κάθερ, Γουίλα Σίμπερτ

(Willa Sibert Cather, Γουίντσεστερ, Βιρτζίνια 1873 – Νέα Υόρκη 1947). Αμερικανίδα συγγραφέας. Στη Νεμπράσκα, όπου μετοίκησε από τη γενέτειρά της μαζί με την αλσατοϊρλανδικής καταγωγής οικογένειά της, γνώρισε την κουραστική και μοναχική ζωή των πρωτοπόρων Ευρωπαίων μεταναστών του δεύτερου μισού του 19ου αι. Η εμπειρία αυτή άφησε ανεξίτηλα ίχνη στην προσωπικότητά της, τα οποία αντικατοπτρίζονται στο έργο της, που εξαρχής ήταν προσανατολισμένο στον νατουραλισμό και στην παρατήρηση του ανθρώπου, όσον αφορά τη σχέση του με τη φύση και τους άλλους. Σε νεαρή ηλικία άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στο Πίτσμπουργκ και αργότερα στη Νέα Υόρκη. Ύστερα από τη μοναδική ποιητική συλλογή της Λυκόφως τον Απρίλη (1903) ασχολήθηκε αποκλειστικά (εκτός από δύο όψιμες συλλογές δοκιμίων) με το μυθιστόρημα· από τα ψυχολογικά και ηθογραφικά –Το τραγούδι του κορυδαλλού (1915), Ένας από τους δικούς μας (1922), για το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ– έως τα μυθιστορήματα που προέκυψαν από την εμπειρία της κοντά στους πρωτοπόρους –My Antonia (1918) και Ο Pioneers! (1913)– και παραμένουν ίσως τα σημαντικότερα. Στα μεταγενέστερα έργα της, τα οποία συνέπεσαν με την εμφάνιση της νέας χαμένης γενιάς λογοτεχνών (Φόκνερ, Χέμινγουεϊ, Ντος Πάσος κ.ά.), που είχε επίγνωση της παρακμής των αξιών της μεταπολεμικής περιόδου και υιοθέτησε ένα ρεαλιστικό ύφος αταίριαστο με το δικό της, η Κ. κατέφυγε σε θέματα απομακρυσμένα από τα σύγχρονα προβλήματα. Την ίδια περίοδο έγινε Καθολική. Καρπός αυτής της εσωτερικής της αναδίπλωσης υπήρξαν, μεταξύ άλλων, το γνωστό μυθιστόρημα Ο θάνατος έρχεται για τον αρχιεπίσκοπο (1927) και το Σκιές στον βράχο (1931). Το απλό, απέριττο και ισορροπημένο ύφος της Κ. ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο των μυθιστορημάτων της. Η επιδίωξη της διαύγειας όμως στα τελευταία της έργα, αν και συμβάλλει στην τελειότητα της μορφής, δεν είναι επωφελής για την ουσία της αφήγησης.